Translate

Creative Commons

Llicència de Creative Commons
Aquesta obra de Eco-Mama està subjecta a una llicència de Reconeixement-NoComercial-SenseObraDerivada 3.0 No adaptada de Creative Commons

Creative Commons

dissabte, 19 d’octubre del 2013

Cuinant-me (reflexió en formació) / Cocinándome (reflexión en formación)


Cuinant-me (reflexió en formació)


Com moltes i molts de vosaltres ja sabeu, estic fent la formació d'Assessora de lactància materna, per poder ajudar a totes aquelles mares que VULGUIN alletar a aconseguir-ho i gaudir de la seva lactància amb llibertat i alegria, i també, per posar el meu granet de sorra en aquesta societat i ajudar a normalitzar la lactància i a trencar amb aquesta tendència social que hi ha a desnaturalitzar-ho tot (que no sigui més natural un biberó que una teta, PER FAVOR!). La formació m’està encantant, em té enganxada, però també em remou molt, em fa pensar i em posa en dubte i lluita constantment, i aquí estic.


Estic aquí, aquí on l'educació rebuda xoca amb la informació que vaig adquirint, lluitant amb mi mateixa, lluitant per prendre una decisió encertada, informació o educació? Vet aquí la qüestió ...


Per una banda, no vull privar cap mare d'informació veraç, per l'altra, no vull ferir la sensibilitat de ningú pel fet d'haver pres, en el seu moment, una o altra decisió ... Parteixo de la base que les mares tenen el poder, i les seves decisions SEMPRE seran les encertades. Però com transmetre aquesta idea i donar, alhora, tota la informació?



Estic en lluita amb mi mateixa, he de reflexionar-hi, ho he de cuinar a foc lent, incorporant a poc a poc tots els ingredients i quan faci "xup-xup" provar i decidir si afegeixo una mica més de sal. Vaig cuinant, a poc a poc, la meva assessora particular.



Cocinándome (reflexión en formación)


Como muchas y muchos ya sabéis,  estoy haciendo la formación de Asesora de lactancia materna, para poder ayudar a todas esas madres que QUIERAN amamantar a conseguirlo y disfrutar de su lactancia con libertad y alegría, y también para poner mi granito de arena en esta sociedad y ayudar a normalizar la lactancia y a romper con esta tendencia social que hay en desnaturalizarlo todo (que no sea más natural un biberón que una teta, ¡POR FAVOR!). La formación me esta encantando, me tiene enganchada, pero también me remueve mucho, me hace pensar y me pone en duda y lucha constantemente, y ahí estoy.


Estoy ahí, Ahí donde la educación recibida choca con la información que voy adquiriendo, luchando conmigo misma, luchando para tomar una decisión acertada, ¿información o educación? He ahí la cuestión...


Por un lado, no quiero privar a ninguna madre de información veraz, por otro, no quiero herir la sensibilidad de nadie por el hecho de haber tomado, en su momento, una u otra decisión... Parto de la base en que las madres tienen el poder, y sus decisiones SIEMPRE serán las acertadas. Pero ¿cómo transmitir esa idea y dar, al mismo tiempo, toda la información?



Estoy en lucha con migo misma, debo reflexionar sobre ello, debo cocinarlo a fuego lento, incorporando poco a poco todos los ingredientes y cuando haga "chup, chup" probarlo y decidir si añado un poco más de sal. Voy cocinando, poco a poco, mi asesora particular.


2 comentaris:

  1. Te entiendo muchísimo. Encontrar el equilibrio entre guiar sin presionar, información sin amenazas (los niños que toman pecho salen muuuuuucho más inteligentes dice la asesora de lactancia en una reunión, y en la misma reunión hay tres madres que con su primer bebé no lograron dar el pecho, y con este segundo uno está en camino al dejarlo y dos lo están consiguiendo....ehhh....cómo se sienten, pienso yo.) lo mejor con lo posible/imposible, ayudar sin tumbar a nadie..Es tan sensible, tan delicado. Pero creo que solo que est¡as haciendo esta reflexión, ya estás en muy buen camino. Un abrazo

    ResponElimina
    Respostes
    1. Muchas gracias por tu comentario Löwenthal, agradezco mucho que des tu opinión y los ánimos que recibo de tus palabras. Este intercambio nos enriquece a todos.

      Elimina